Today was shopping day so last night I was in bed by midnight. I only put in one earplug so that I could hear the two alarms I set for 8:30 this morning.
However, at 02:30 it wasn't enough to stop me from being Joan's nightly sounds and I was awakened. After about thirty minutes I fell asleep and managed another three hours of sleep until her sounds woke me again at 5:30. Concerned that I might be too tired to even hear the alarms, I decided to just stay awake until it was time to go shopping and wrote this blog.
Just before the 02:30 awakening, I had a strange dream.
In the dream, Joan was in the hospital, the center bed in a 3-bed room. I was sitting by her bed, waiting for her to wake so I could give her her medicines. It was a pill for seizures, one for high blood pressure, and a strange one that looked like a cornflake. That one was in a box, not a pill container and it was the last one. I told the nurse about it, and she looked at the box and said it had one refill left so I could just go downstairs to the pharmacy and they would refill it. The "flake" looked like karmelcorn. It was called karmeg. Upon receiving the refill, I opened the box, took one out, and tasted it. It was karmelcorn.
When the doctor came to visit, I asked him about it. He said it was karmelcorn but called karmeg because it had one vitamin, vitamin G, that kept the skin tissue normal. When Joan was awake, I told her about my dream and she thought it was funny.
We started watching an old series, Boardwalk Empire. I had it on an external drive and we have seen it before but Joan doesn't remember it so it's like new for her. I say this sarcastically, the only benefit to dementia is the ability to watch things you have seen before but don't remember. However, in this real reality, the is NO benefit to dementia.
Dzisiaj był dzień zakupów, więc ostatniej nocy byłem w łóżku już o północy. Włożyłem tylko jedną zatyczkę do uszu, żeby móc usłyszeć dwa alarmy, które ustawiłem na 8:30 rano.
Jednak o 02:30 jeden stoper nie wystarczył, abym się nie obudził z powodu dźwięków, jakie Joan wydaje w nocy. Po około trzydziestu minutach zasnąłem i udało mi się przespaćkolejne trzy godziny, aż dźwięki, które wydaje, obudziły mnie ponownie o 5:30. Zaniepokojony, że mogę być zbyt zmęczony, aby nawet usłyszeć podwójny dzwiek budzika, postanowiłem po prostu nie spać, dopóki nie nadszedł czas, aby pójść na zakupy i napisać ten blog.
Tuż przed przebudzeniem o 02:30 miałem dziwny sen.
We śnie Joanna była w szpitalu, zajmując środkowe łóżko w 3-osobowej sali. Siedziałem przy jej łóżku i czekałem, aż się obudzi, żebym mógł podać jej leki. Była to pigułka na drgawki, jedna na wysokie ciśnienie krwi i jedna dziwna, która wyglądała jak płatek kukurydziany. Ta była w pudełku, a nie w pojemniku na pigułki i była ostatnia. Powiedziałem o tym pielęgniarce, a ona spojrzała na pudełko i powiedziała, że została tylko jedna , więc mogłem po prostu zejść na dół do apteki, gdzie pudełko zostałoby uzupełnione. "Płatek" wyglądał jak platek kukurydziany i miał nazwę karmeg. Po uzupełnieniu pudełka w aptece, otworzyłem je, wyjąłem jeden i spróbowałem. To był platek kukurydziany.
Kiedy lekarz przyszedł na wizytę, zapytałem go o to. Powiedział, że to platek kukurydziany nazwany karmegiem, ponieważ miał jedną witaminę, witaminę G, która utrzymywała tkankę skórną w normie. Kiedy Joan się obudziła, opowiedziałem jej o moim śnie, a ona uznała, że to zabawne.
Zaczęliśmy oglądać stary serial, Boardwalk Empire. Miałem go na dysku zewnętrznym i widzieliśmy go już wcześniej, ale Joan go nie pamięta, więc jest dla niej jak nowy. Mówię to sarkastycznie: jedyną korzyścią z demencji jest możliwość oglądania rzeczy, które widziałeś wcześniej, ale nie pamiętasz. Jednak w tej prawdziwej rzeczywistości, nie ma żadnej korzyści z demencji.
