Day to remember.

The strike broke out in the morning June 28th, 1956 in the Metal Industry plant and turned into a spontaneous protest by Wielkopolskan's against totalitarian rule. The place where social conflict took the form of strikes and street riots later in the Poznań large industrial center.

The first phase lasted from 6.00 am to 10.30 . At that time, the workers organized the strike in the largest establishments of the city. Then they took to the streets forming the procession , which turned from a working demonstration of about 100 thousand. The workers demanded the authorities to withdraw the imposed labor standards, lower prices and raise the wages . 9 hours later the head of the provincial office for public safety together with the Communist Party first secretary pressed Poznań school tank commander for tanks to move against the demonstrators .
The decision to use troops came later from the Party.

At approximately 10.40 the first shots were heard from the building . One of the groups went to the station to halt train traffic.
In the afternoon, the authorities sent regular army units of 10, 300 soldiers , about 360 tanks and over 30 armored personnel carriers . These forces lead street battles with groups of civilians , mostly young in age, armed with only 188 weapons , including bottles of gas.

In the course of the fighting and the pacification of the city, according to estimates , 70 civilians and eight soldiers died and approximately 600 people (on both sides of the barricade ) were injured.
Arrests of the participants had already begun on June 28 , intensified in the days that followed , but handled very roughly . Overall 250 people were arrested , including 196 workers.

Since regaining full independence in 1989, there have been no obstacles preventing commemoration of all anniversaries of June 1956 in a proper manner. Poznań Crosses, which have settled in the city landscape for good, remind further generations of Poznań residents that freedom is not merely a gift - it is a task...

Strajk wybuchł rankiem 28 czerwca 1956 w zakładach przemysłu metalowego i zamieniła się w spontaniczny protest Wielkopolskan przeciwko totalitarnej władzy. Miejsce, gdzie konflikt społeczny przybrały formę strajków i zamieszek ulicy później w Poznaniu duże centrum przemysłowe.

Pierwsza faza trwała od 6.00 do 10.30. W tym czasie robotnicy zorganizowali strajk w największych zakładach w mieście. Potem wyszli na ulice tworząc pochód, który przekształcił się z demonstracji pracy około 100 tys. Pracownicy domagali się władz o wycofanie nałożonych norm pracy, niższych cen i podniesienia płac. 9 godzin później szef Urzędu Wojewódzkiego dla bezpieczeństwa publicznego, wraz z pierwszym sekretarzem Komunistycznej Partii wciśnięty Poznań czołg dowódcy szkoły, aby przejść do zbiorników wobec demonstrantów.
Decyzja o użyciu wojska przyszedł później z partii.

Około 10.40 rozległy się pierwsze strzały z budynku. Jedną z grup, udał się do stacji o wstrzymaniu ruchu pociągów.
Po południu władze wysłały regularne jednostki wojskowe 10, 300 żołnierzy, ok. 360 czołgów i ponad 30 transporterów opancerzonych. Siły te prowadzą walki uliczne z grupami cywilów, przeważnie młodych, w wieku, uzbrojony w broń tylko 188, w tym butli gazowych.

W trakcie walk i pacyfikacji miasta, według szacunków, 70 cywilów i ośmiu żołnierzy zginęło, a około 600 osób (po obu stronach barykady) zostało rannych.
Aresztowania uczestników rozpoczęły się już 28 czerwca, nasiliła się w następnych dniach, ale traktowane bardzo szorstko. Ogółem 250 osób zostało aresztowanych, w tym 196 pracowników.

Od odzyskania pełnej niepodległości w 1989 r., nie ma żadnych przeszkód uniemożliwiających upamiętnienie wszystkich rocznice czerwca 1956in sposób właściwy. Poznańskie Krzyże, które osiedlają się w krajobraz miasta na dobre, przypomnieć kolejne pokolenia mieszkańców Poznania, że wolność jest nie tylko darem - jest to obowiązek ...