I just found out that a relative's father-in-law is also suffering from dementia.
Someone once said, “When you love someone with dementia you lose them more and more every day. When they are diagnosed, when they go through different stages, when they go into care and when they die. ‘Rapidly shrinking brain’ is how doctors describe it. As the person’s brain slowly dies, they change physically and eventually forget who their loved ones are. They can eventually (but not always) become bedridden, unable to move, and unable to eat or drink.”
There will be people who will scroll by this message because dementia has not touched them. They may not know what it's like to have a loved one who has fought or is fighting a battle against Dementia. Joan and I know.
On the brighter side, today was a beautiful sunny day and an opportunity to take Joan out of the flat for a little while. I took her for a little stroll around Wilson Park. It is named for the President Woodrow Wilson of the U.S.A. I don't know why or what he contributed to Poland to have a park named for him. It does have a palmiarnia, kind of like a large greenhouse with some very exotic plants, It is especially nice to visit in the winter because inside the temperature is very warm.
We finished off our little excursion with coffee and ciasto at Sowas.
Właśnie dowiedziałam się, że teść krewnej również cierpi na demencję.
Ktoś kiedyś powiedział: "Kiedy kochasz kogoś z demencją, z każdym dniem tracisz go coraz bardziej. Kiedy jest zdiagnozowana, kiedy przechodzi przez różne etapy, kiedy trafia do opieki i kiedy umiera. Lekarze opisują to zjawisko jako 'szybko kurczący się mózg'. W miarę jak mózg osoby chorej powoli umiera, zmienia się ona fizycznie i w końcu zapomina, kim są jej bliscy. W końcu (ale nie zawsze) może zostać przykuta do łóżka, nie może się poruszać, nie może jeść ani pić."
Będą ludzie, którzy pominą tę wiadomość, ponieważ demencja ich nie dotknęła. Mogą nie wiedzieć, jak to jest mieć bliską osobę, która walczyła lub walczy z demencją. Joan i ja wiemy.
Z lepszych wieści, dziś był piękny słoneczny dzień i okazja, aby na chwilę zabrać Joan z mieszkania. Zabrałem ją na mały spacer po Parku Wilsona. Jest on nazwany na cześć prezydenta USA Woodrowa Wilsona. Nie wiem dlaczego i czym zasłużył się dla Polski, aby park został nazwany jego imieniem. Jest tam palmiarnia, coś w rodzaju dużej szklarni z egzotycznymi roślinami. Szczególnie miło jest odwiedzić ją zimą, ponieważ wewnątrz jest bardzo ciepło.
Naszą małą wycieczkę zakończyliśmy kawą i ciastem u Sowy.
Acabo de enterarme de que el suegro de un familiar también padece demencia.
Alguien dijo una vez: "Cuando amas a alguien con demencia, lo pierdes cada día más. Cuando se les diagnostica, cuando pasan por las diferentes etapas, cuando pasan a ser atendidos y cuando mueren. Los médicos describen este fenómeno como un "cerebro que se encoge rápidamente". A medida que el cerebro del enfermo va muriendo lentamente, éste cambia físicamente y acaba olvidando quiénes son sus seres queridos. Con el tiempo (pero no siempre) puede quedar postrada en la cama, sin poder moverse, comer o beber".
Habrá personas que se salten este mensaje porque la demencia no les ha afectado. Puede que no sepan lo que es tener un ser querido que ha luchado o está luchando contra la demencia. Joan y yo lo sabemos.
En cuanto a las mejores noticias, hoy ha sido un hermoso día soleado y una oportunidad para sacar a Joan del piso durante un rato. La llevé a dar un pequeño paseo por el Parque Wilson. Se llama así en honor al presidente estadounidense Woodrow Wilson. No sé por qué o qué hizo por Polonia para que el parque lleve su nombre. Hay una casa de palmeras, algo así como un gran invernadero con plantas exóticas. Es especialmente agradable visitarlo en invierno, porque es muy cálido por dentro.
Terminamos nuestro pequeño viaje con un café y un pastel en Sowa's.
