Oculista.

A visit to my oculist gave me the reason why my right eye is a little blurry after the surgery. She said the lens put in is not exactly laying flat over the cornea but it will be corrected with a steroid I started taking. Nothing to worry about she said. 

Because I drove my car there, she could not dilate my eyes to check the retina. It is necessary to know so that I will know if I can bring Joan home. Tomorrow, at the hospital, I will take a taxi there and back so they can do the dilation and I will have my answer about Joan. I pray everything will be good. She also said I should buy reading glasses, for now, 3.0. I have 1.5 but they are not good enough because I have a low number of astigmatism. Later, after 6 weeks, She will give me a prescription for glasses. I am satisfied to at least know the problem with my right eye.

I did one of the dumbest things yet. I wanted to call Joan but first I called Dom Seniora to ask a few questions I had and then for Emilia to help Joan call me on Joan's phone. I waited and waited but had no call. So I called Joan's phone. Strangely enough, I hear it ringing on our dining area table. Then I realized I brought it home with Joan last weekend to keep it charged and now she did not have it. I called Emilia again and she said they could not find her phone. I told her why and she gave Joan her phone to talk with me. I felt very stupid.

Wizyta u okulisty dała mi odpowiedź, dlaczego po operacji widzę przez moje prawe oko  trochę, jak przez mgłę. Powiedziała, że wstawiona soczewka nie leży dokładnie płasko na rogówce, ale zostanie to skorygowane sterydem, który zacząłem przyjmować. Powiedziała, że nie ma się czym martwić. 

Ponieważ pojechałem tam samochodem, nie mogła podać kropli na rozszerzenie źrenic, aby sprawdzić siatkówkę. Muszę to mieć zrobione, żeby wiedzieć, czy mogę zabrać Joan do domu. Jutro do szpitala pojadę taksówką tam i z powrotem, żeby mogli mi zakropić oczy i będę miał odpowiedź w sprawie Joan. Modlę się, żeby wszystko było dobrze. Powiedziała też, że powinienem kupić okulary do czytania, na razie 3,0. Mam 1,5, ale nie są one wystarczająco dobre, ponieważ mam lekki astygmatyzm. Później, po 6 tygodniach, wystawi mi receptę na okulary. Jestem zadowolony, że przynajmniej wiem, na czym polega problem z moim prawym okiem. 

Zrobiłem jedną z najgłupszych rzeczy. Chciałem zadzwonić do Joan, ale najpierw zadzwoniłem do Domu Seniora, żeby zadać kilka pytań, a potem do Emilii, żeby pomogła Joan zadzwonić do mnie na telefon Joanny. Czekałem i czekałem, ale nie mogłem się dodzwonić. Zadzwoniłem więc na telefon Joanny. Co dziwne, usłyszałem, że dzwoni na stole w jadalni. Uświadomiłem sobie, że w zeszły weekend przywiozłem go z Joan do domu, aby  naładować, a teraz ona go nie ma. Zadzwoniłem ponownie do Emilii, która powiedziała, że nie może znaleźć jej telefonu. Powiedziałem jej, dlaczego, a ona dała Joan swój telefon, żeby mogła ze mną porozmawiać. Czułem się bardzo głupio.

Una visita a mi oculista me dio la razón por la que mi ojo derecho está un poco borroso después de la cirugía. Me dijo que la lente colocada no está exactamente plana sobre la córnea, pero que se corregirá con un esteroide que empecé a tomar. No hay nada de qué preocuparse, dijo. 

Como fui en coche, no pudo dilatar mis ojos para comprobar la retina. Es necesario saberlo para saber si puedo llevar a Joan a casa. Mañana, en el hospital, tomaré un taxi de ida y vuelta para que puedan hacer la dilatación y tendré mi respuesta sobre Joan. Rezo para que todo salga bien. También me ha dicho que debo comprarme unas gafas de lectura, por ahora, de 3,0. Tengo 1,5 pero no son lo suficientemente buenos porque tengo un número bajo de astigmatismo. Más adelante, después de 6 semanas, me dará una receta para las gafas. Estoy satisfecho de saber al menos el problema de mi ojo derecho.

Hice una de las cosas más tontas hasta ahora. Quise llamar a Joan pero primero llamé a Dom Seniora para hacer unas preguntas que tenía y luego para que Emilia ayudara a Joan a llamarme al teléfono de Joan. Esperé y esperé pero no tuve ninguna llamada. Así que llamé al teléfono de Joan. Extrañamente, lo oigo sonar en la mesa de nuestro comedor. Entonces me di cuenta de que lo había traído a casa con Joan el fin de semana pasado para tenerlo cargado y ahora no lo tenía. Volví a llamar a Emilia y me dijo que no podían encontrar su teléfono. Le dije por qué y le dio a Joan su teléfono para que hablara conmigo. Me sentí muy estúpida.