She returns.

Joan is in the wheelchair in MY kitchen making her famous Cobb Salad. I prepared all the ingredients within her reach and came to write the blog. I feel she is safe in the chair with the brakes on. I would rather leave her alone there than to stand guard over her, for safety. I see we have different ways of cooking now so it's best to have only one cook in the kitchen. "Too many cooks spoil the pot". Plus, we don't agree on how to make things.

Therapy went to same as yesterday; up and down the stairs and then balance exercises. I saw a flicker of light in her memory today. We were watching a movie when Bartosz arrived so I stopped it at one hour and 35 minutes. When he left, Joan knew where to begin the movie, at 1 hour and 35 minutes. That's the first time she remembered a current happening. After the movie, we played a game of Scrabble, and then she worked on her word-search puzzle.

Last night, she had an hour-long conversation via Skype with her cousin Greg from Oregon.

Joan jest na wózku inwalidzkim w kuchni i robi swoją słynną sałatkę Cobb. Przygotowałem wszystkie składniki w zasięgu jej rąk i przyszedłem napisać bloga. Czuję, że jest bezpieczna w fotelu z włączonymi hamulcami. Wolałabym zostawić ją tam samą, niż stać nad nią na straży, dla bezpieczeństwa. Widzę, że mamy teraz różne sposoby gotowania, więc najlepiej jest mieć tylko jednego kucharza w kuchni. "Gdzie kucharek sześć, tam nie ma co jeść". Poza tym, nie zgadzamy się co do sposobu gotowania.

Terapia przebiegała tak samo jak wczoraj; w górę i w dół po schodach, a potem ćwiczenia na równowagę. Dzisiaj widziałem promyk nadziei w jej pamięci. Oglądaliśmy film, kiedy przyjechał Bartosz, więc zatrzymałem go 1 godzinie i 35 minucie. Kiedy wyszedł, Joan wiedziała, w ktorym miejscu wznowić ogladanie. To pierwszy raz, kiedy przypomniała sobie bieżące wydarzenie. Po filmie zagraliśmy w Scrabble, a potem pracowała nad puzlami w poszukiwaniu słów.

Zeszłego wieczoru odbyła przez Skype'a godzinną rozmowę z kuzynem Gregiem z Oregonu.
Joan está en la silla de ruedas en MI cocina preparando su famosa ensalada Cobb. Preparé todos los ingredientes a su alcance y vine a escribir el blog. Siento que está segura en la silla con los frenos puestos. Prefiero dejarla sola allí que vigilarla, por seguridad. Ahora veo que tenemos diferentes formas de cocinar, así que es mejor tener solo un cocinero en la cocina. "Demasiados cocineros estropean la olla". Además, no estamos de acuerdo en cómo hacer las cosas.

La terapia fue igual que ayer; subir y bajar las escaleras y luego hacer ejercicios de equilibrio. Hoy vi un destello de luz en su memoria. Estábamos viendo una película cuando llegó Bartosz, así que la detuve a la hora y 35 minutos. Cuando se fue, Joan sabía dónde comenzar la película, a las 1 hora y 35 minutos. Es la primera vez que recuerda un acontecimiento actual. Después de la película, jugamos un juego de Scrabble, y luego ella trabajó en su rompecabezas de búsqueda de palabras.

Anoche, tuvo una conversación de una hora por Skype con su primo Greg de Oregon.